Veel vergaderen ze niet, maar tóch slagen ze er elk jaar gezamenlijk in – als een geoliede machine – om duizenden oliebollen en appelbeignets te maken en te verkopen. Én regelen ze een groot deel van de open dag op Veldheim, ieder jaar in juni.
Comité Ede bestaat uit een club mensen die “allemaal hun eigen vakgebiedje hebben,” vertellen ze. Twee van de oudste comité-leden, Teunie van Dolderen en Henk Ter Maaten, en de jongste van het stel, Kathelijne Top, vertellen. “Het is gewoon heel fijn om op deze manier iets voor je medemens te doen.”
Ruim 38 jaar geleden was er nog geen comité in Ede en omstreken, maar al wel waren er mensen actief om “handdoeken te verkopen voor Adullam”, vertelt Teunie van Dolderen. Daar voelde zij ook wel wat voor, en zo begon haar werk. “Toen er naderhand een comité in de buurt werd opgericht, werd ik dan ook gevraagd om daarin deel te nemen. Dat heb ik gedaan,” vertelt ze bescheiden. Eerst verkocht ze veel handwerkproducten en poppen maar die gingen op den duur wat minder. “Toen zijn we opgeschoven naar ‘groenproducten’. Voor de jaarlijkse open dag op Veldheim, in Ede, maak ik daarom bloemstukjes, boeketten en fotokaarten om te verkopen. Ja, daar ben je wel even druk mee, maar ik doe het graag.” Kathelijne luistert rustig, zij is met haar 21 jaar de jongste van het comité. “Mijn zwager zit ook in het comité en ik was al zes jaar vrijwilliger en hielp mee met de jaarlijkse acties. We regelen inderdaad alle stands, faciliteiten en catering op het buitenterrein op Veldheim in Ede, als daar in juni de jaarlijkse open dag wordt gehouden. En onze oliebollenactie is heel bekend! We bakken met elkaar jaarlijks meer dan 15.000 oliebollen en gemiddeld zo’n 18.000 appelbeignets die verkocht worden voor Adullam. Dat is veel werk, maar ook altijd ontzettend gezellig.”
“Het is veel werk, maar ook altijd ontzettend gezellig” Kathelijne Top
Beide evenementen, in de zomer en in de winter, vragen veel voorbereiding. “We hebben héél veel vrijwilligers die helpen. Zonder hen kunnen we wel een actie bedenken, maar komt het niet van de grond. We hebben allemaal een eigen club vrijwilligers waar we contact mee hebben. Ik ben verantwoordelijk voor de catering en heb mensen die me daarbij helpen. Henk bijvoorbeeld, is van de techniek en weet ook precies wie hem daarbij helpen. Verder heeft er iemand een clubje mensen dat helpt met appels schillen en is er één comitélid dat vooral helpt met bakken. Zo doen we allemaal wat.” Teunie is het daar mee eens: “We doen het echt met elkaar. En als we dan met elkaar een mooi bedrag ophalen voor Adullam, laatst was dat ongeveer 29.000 euro, dan ben je ontzettend blij dat je iets hebt mogen bijdragen voor een ander. Er zijn bij Adullam namelijk altijd kosten die niet vergoed worden door de overheid. Het is fijn dat je daar via deze weg dan toch een steentje aan bij kunt dragen.” Kathelijne stemt direct in: “Absoluut. Het is niet alleen gezellig om samen iets te regelen, je zorgt indirect ook voor een bijdrage aan goede zorg voor je medemens.”
Voor nu zit het zomerwerk erop, het comité bereidt zich komende maanden voor op de oliebollen-actie. Ook al is het hoogzomer, het werk gaat altijd door. Voor je het weet, moet de schuur al weer klaargemaakt worden en de bakstraat ingericht. Kathelijne: “Ik heb er nu al zin in. Ik ben in de kerstvakantie altijd vrij en vind het een heerlijke invulling van de dagen tussen kerst en oud en nieuw. Als mensen nog overwegen vrijwilliger te worden, zou ik willen zeggen: ‘Zeker doen!’ Je leert veel mensen kennen en hebt zo met elkaar gezellige dagen!”
“Het is fijn om met je werk een steentje bij te dragen aan bijvoorbeeld zorgkosten die niet vergoed worden door de overheid” Teunie van Dolderen
‘Blijf je nog?’ werd er kortgeleden aan Henk Ter Maaten gevraagd, na 37 jaar zitting te hebben gehad in Comité Ede. “Toen heb ik maar gezegd: ‘Ja hoor, als ’t kan, blijven we d’r nog even mee doorgaan.” Want na al die jaren comitéwerk, is Adullam verweven met zijn leven. “Ik geniet ervan om samen met de anderen bezig te zijn en het werk sneller en beter te organiseren.” Hij doelt daarmee op de bakstraat die hij, als technische man, ieder jaar weer startklaar maakt voor de oliebollen-bak-periode in de kerstvakantie. “De eerste keer dat ik meedraaide, in 1986, bakten ze met twee bakken op industriebranders. Lévensgevaarlijk vond ik dat. Het jaar daarop heb toen drie bakken gemaakt met elektrische elementen erin. Toen zijn we dus overgegaan op elektrisch bakken.” Inmiddels zijn het vijf bakken geworden om aan de enorme vraag te kunnen voldoen en regelt Henk het aggregaat, de stroomvoorziening en heeft hij ‘de kast’ in orde gemaakt. “Er zit nu een noodstop op, zodat we in één keer alles stil kunnen gooien.” En na een ongelukje met appels schillen, kwam hij op het idee om dat proces veiliger én sneller te maken. Inventief bedacht hij machines voor het snel en veilig schillen van de appels én pneumatische machientjes waarmee je in mum van tijd talloze appels kunt ontdoen van klokhuizen. “Ik kom zelf uit de techniek, ik vind het zogezegd ‘een kick’ geven om dit soort dingen te bedenken en uit te voeren, zodat het allemaal steeds beter en professioneler gaat.” Maar hoe druk hij in het werk ook is, de dagen na kerst zijn altijd gereserveerd voor Adullam. “Als ik dan de schuur weer heb uitgeruimd, alle machines klaarstaan en we ’s nachts beginnen: geniet ik!” En datzelfde geldt voor de open dag op Veldheim. “Dit jaar had ik een probleem met mijn been. Mijn vrouw zei: ‘Je gaat niet! Of: ‘Je gaat in een rolstoel’. Dan weet je het wel, hè? Ik ben toch geweest, dan maar in een rolstoel. En ’t was weer ongelofelijk gezellig, zo met elkaar. Mijn zoon is inmiddels ook actief als vrijwilliger en dit jaar was m’n oudste kleinkind er ook bij. Da’s toch prachtig? De derde generatie pakt het al over…”
“Hoe druk ik ook met ’t werk kan zijn, de dagen na de kerst zijn gereserveerd voor Adullam!” Henk Ter Maaten
Begeleider
Coördinator Praktijkopleiden
