Over de vraag of ze mee willen werken aan een artikel, moet even nagedacht worden. Want de comitéleden van Adullam-comité Kampen-IJsselmuiden-Grafhorst zijn net zo bescheiden als actief.
Maar tijdens een gesprekje komt dan toch het verleden én heden op tafel. Want dit comité, dat in de jaren ‘80 werd opgericht, kent al een lange geschiedenis. Van volle zolders voor een verkoop, tot kortlopende acties en fietstochten. Leden Rianne van Pijkeren en Wichert van ’t Hul vertellen. “Hier in de regio is Adullam gewoon een begrip, de stichting hoort er helemaal bij.”
Van oudsher organiseerde het – op dit moment – twaalfkoppige comité Kampen-IJsselmuiden-Grafhorst al een verkoping in de regio. Wichert van ’t Hul kan zich die nog goed herinneren, hij is inmiddels twintig jaar actief voor de stichting. Rianne van Pijkeren, die ook aansluit bij het gesprek, zo’n tien jaar. “Sinds corona doen we de verkopingen niet meer, maar zijn we overgegaan op kortlopende acties. We merkten dat het steeds lastiger te organiseren viel en ook dat de omzet terugliep. Daar kwam bij dat we het hele jaar druk waren met die ene dag. Nu proberen we met kortlopende acties mensen tot een aankoop te krijgen. En op die manier is het voor ons als comitéleden ook beheersbaar.” Wichert stemt in: “Jij deed altijd het speelgoedgedeelte, toch?” Rianne schiet in de lach: “Nou en of. Samen met comitélid Jacolien was ik verantwoordelijk voor de in- en verkoop van speelgoed op de verkoping. Dat betekende dat we het héle jaar door op zoek waren naar koopjes. Je wilt kwaliteit verkopen, maar ook een goede marge hebben. Dus dat betekende dat mijn zolder het hele jaar door werd vol gezet met allerlei koopjes die we, bijvoorbeeld na de Kerstdagen, scherp inkochten voor de verkoping. Op den duur was dat geen doen meer.”
“De acties die we sinds corona hebben opgepakt, zijn meer gericht op één product,” vertelt Wichert. “We hebben onlangs een bolchrysantenactie gehad, een worstenactie en een vlaaienactie. Daarvoor maken we dan flyers en die verspreiden we met de kerkbodes van kerken in de regio. Dat is meestal mijn ding. Anderen zorgen voor een goede inkoop, weer anderen regelen het verdelen en afhalen. Op dit moment zijn we bezig met een actie die we laten lopen via de website van het comité Genemuiden. Zij hebben een website, wij niet. Wij hebben daarentegen weer een ander bereik, met Kampen erbij. Zo helpen we elkaar over en weer en kunnen we elkaar versterken. Ook de bolchrysantenactie liep via het comité Genemuiden. Dat verliep heel goed!”
Tenslotte dienen ze toch allen hetzelfde doel: een mooi geldbedrag ophalen voor Adullam. De tweejaarlijkse fietstocht die het comité organiseert, brengt ook altijd een leuke som op, vertelt Wichert. Rianne: “Daar ben je ook relatief weinig tijd aan kwijt. Je fietst een paar avonden de route, zorgt voor stoppunten met wat lekkers en verder fietsen mensen zelf de route. Het is ook altijd een enorm leuke dag, want zo houd je wel het contact met de achterban. Dat is wel iets wat ik mis, doordat de verkoping er nu niet meer is.” Wichert: “Dat klopt. Want met al die kortlopende acties merk je ook, mensen kopen niet alleen een rookworst. Ze kopen die rookworst omdat hij voor Adullam is, ze willen bewust Adullam ondersteunen. Dat bindt ook samen, als je elkaar spreekt en weer eens ontmoet. We hebben hier een heel trouwe achterban die Adullam echt een warm hart toedraagt. Dat maakt het voor mij ook leuk om dit werk erbij te doen. En de ene keer gaat daar meer tijd in zitten dan een andere keer.” Als voorbeeld noemt Wichert een Zeeuwse bolusactie van voorheen. “Daarvoor stapte ik dan ’s morgens in de auto, reed naar Zeeland, bezocht tussendoor snel even mijn schoonouders en reed dan weer terug. Bij de kerk werden de bolussen dan ’s avonds overgepakt en de bestellingen klaargemaakt. Zaterdagochtend bezorgden we ze dan, zodat de mensen bij de koffie verse Zeeuwse bolussen hadden. Dat was heel leuk, maar na zo’n dag naar Zeeland was ik er dan ook moe van. Toch bracht het een mooi bedrag op, later hebben anderen ook eens gereden.”
Volgens Rianne “leeft Adullam in deze regio erg. Als kind ging ik al met kerstkaarten van Adullam langs de deur. En je kende altijd wel iemand die bij Adullam woonde of werkte. Zelf ben ik in het comité gekomen via mijn oom, die ook lid was. En bij alles wat we ophaalden aan omzet, dacht ik dan aan de zus van mijn vriendin, Francina, die bij Adullam woonde. Ze leeft niet meer, maar iedereen kende haar. Voor mijn gevoel deed ik het altijd voor haar. Want met het bedrag dat comités ophalen worden toch extra dingen gedaan of aangeschaft. Dat gun je bewoners en deelnemers echt!”
Begeleider
Coördinator Praktijkopleiden
