“Op vrijdag zie ik hen in de bus, op zondag zit ik naast hen in de kerk. Dat geeft verbinding”

“Vrijwilligerswerk doen leek me leuk, vooral iets in de buurt. In 2020 verhuisden we namelijk van Utrecht naar de Veluwe en ik zocht een manier om de omgeving en de mensen beter te leren kennen,” vertelt Petra. “Toen ik een advertentie van Adullam zag voor een vervoersvrijwilliger bij Kroonheim in Uddel, was ik meteen enthousiast. Ik heb me direct aangemeld.
Sindsdien ga ik om de week op vrijdag naar de Obadjaschool en De Klimop in Zwolle om een aantal kinderen op te halen en naar Kroonheim te brengen om te gaan logeren. Soms gebruik ik mijn eigen auto, maar als er meer kinderen mee gaan of iemand in een rolstoel zit, haal ik eerst een bus op bij Kroonheim.”

Meerwaarde

Niet alle kinderen rijden met haar mee om te logeren, maar toch kennen de meeste haar wel. “Ze weten inmiddels dat ik bij het logeeradres hoor,” vertelt ze lachend. “Zelfs kinderen die niet met mij meerijden, reageren: ‘Ik ga lekker niet met jou mee!’ of vragen: ‘Wanneer kom je weer?’”

Het contact met de kinderen is wat het voor Petra zo bijzonder maakt. “Het gaat niet om het rijden zelf, dat is elke keer wel ongeveer hetzelfde. Maar de gezelligheid onderweg, dát maakt het waardevol. Ze leren mij kennen, ook al is het maar een kort ritje. Als ik een grapje maak, onthouden ze dat – en dan komt het bij een volgende keer ineens weer terug. Soms komen ze echt verrassend uit de hoek.”

Juist doordat ze regelmatig dezelfde kinderen ziet, bouwt Petra een band met hen op. “Ik kan een vast gezicht zijn voor de cliënten. Dan ontstaat er vanzelf meer openheid. Je weet op een gegeven moment wat je wel of niet kunt zeggen, wat ze leuk vinden en waar je met ze over kunt praten.”

Op de vraag of ze dit vrijwilligerswerk zou aanraden, hoeft Petra niet lang na te denken. “Zeker weten. Het is echt de moeite waard om te doen. Het is hard nodig, en tegelijkertijd geeft het zó veel voldoening. Zelf vind ik het ook goed te combineren met mijn gezin. Op vrijdagmiddag vertrek ik meestal rond half twee, en vaak ben ik rond vier uur alweer thuis. Voor mij voelt het werk heel laagdrempelig en het is mooi om op deze manier van betekenis te zijn in de samenleving.

Kerkvrijwilliger

Sinds september 2023 is Petra ook als kerkvrijwilliger betrokken bij de kinderen. “Dat hoefde ik niet lang te overwegen,” vertelt ze. “Ik vond het mooi dat het om dezelfde groep gaat. Op vrijdag zie ik hen in de bus, op zondag zit ik naast hen in de kerk. Dat geeft verbinding.”

Ze wacht de kinderen op bij het parkeerterrein en loopt samen met hen naar binnen. “Normaal zit ik boven – in dezelfde kerk, dus voor mij verandert er niet veel. Maar voor de kinderen is het fijn dat ze dankzij de aanwezigheid van vrijwilligers met elkaar naar de kerk kunnen. Ze herkennen mij ook meteen. Soms vragen ze op vrijdag al: ‘Zit je zondag bij ons?’ En ook als ik boven zit, staan ze weleens buiten op me te wachten. Laatst liep er zelfs eentje bijna achterstevoren de kerk uit om nog even hoi te kunnen zeggen.”

“Doordat ze mij ook weleens samen met mijn man Jaap zien zitten, leren ze hem ook kennen. Laatst moest hij naar de wc. Eén van de kinderen zag het en zei: ‘Jaap komt eraan!’ Ze weten precies dat hij bij mij hoort.”

Mooi moment

Aan het einde van het gesprek schiet Petra nog een mooi moment te binnen. “Een tijdje terug liep ik op een verkoping in Uddel. Terwijl ik het terrein op liep, kwam er ineens een deelnemer van Kroonheim op me af. Hij zei: ‘Maar jij kan die bus vandaag niet meenemen, hoor!’ Het was niet eens iemand die ik zelf vervoer, maar hij had me blijkbaar vaak genoeg gezien toen ik de bus kwam ophalen. En toen zei hij: ‘Weet je waarom niet? Wij moeten hout verkopen. Dus jij kan die bus niet meenemen!’”

Petra glimlacht bij de herinnering. “Ik vond dat zó leuk. Dat hij zelfs een link legt met de bus en dat hij me herkent, ook al rijd ik niet met hem. Dan merk je pas echt hoeveel indruk die momenten maken.”