“Ik kan mijn eigen diensten kiezen, passend bij mijn gezin”

Ze is dan ook best trots – zegt ze zelf – dat ze bij Adullam “mag” werken. Anita: “De voorzieningen zijn zo goed. Pas was ik bij een afgelegen instelling, het zag er kil en afstandelijk uit. Wat zijn er dan bij Adullam veel mogelijkheden om te integreren in de samenleving. En wat een liefdevolle zorg. Er wordt lekker gekookt. Het is huiselijk, er is een open sfeer. Als ik aan het werk ben, komt er regelmatig bezoek binnenwandelen. Precies zoals het hoort te zijn.”

Seculier

Anita is er lang tussenuit geweest. Sinds kort zet ze zich weer voor Adullam in. Voorheen werkte ze op Waardheim – zo heette het werkcentrum toen nog. Als ze kinderen krijgt blijft ze werken – op dat moment voor een andere zorgorganisatie –  maar het combineren valt haar te zwaar. Anita belandt in een burnout en is zeven jaar uit het arbeidsproces. Als ze bij een oud-collega een advertentie van Adullam FlexTalent ziet – waarin begeleiders worden gevraagd om te komen flexwerken – , gaat het weer kriebelen. Anita: “Ik had gelezen dat Adullam noodgedwongen seculiere medewerkers moest inhuren. Dat ging mij zo aan het hart. Ik vind het ontzettend belangrijk dat identiteitsgebonden zorg blijft bestaan. Ik zou er graag aan bijdragen om deze zorg in stand te houden.” Anita solliciteert en wordt aangenomen.

Flexibel inzetbaar

Anita werkt op Maasheim maar ook op Molenheim en Polderheim. Dit is haar op het lijf geschreven. Anita: “Wat ik zelf zo fijn vind is, dat de diensten zes tot acht weken van te voren worden uitgezet. Dan kun je inschrijven welke je wilt doen. Je kunt gewoon kiezen wat past. Ik kies mijn diensten meestal ’s avonds of in het weekend, want als je overdag werkt heb je best veel uur oppas nodig en mijn eerste plek is wel thuis. Ik vind dit ideaal. Ik geniet van mijn werk. Het is een uitje voor me.”

Begeleiden en aanvullen

“Ik haal voldoening uit het begeleiden van bewoners. Hen te observeren en kijken of ze goed in hun doen zijn. Zoals onlangs toen er twee ruzie kregen tijdens de verjaardag van een andere bewoner. Om dan veiligheid en comfort te bieden en alles weer in goede banen te leiden, dat vind ik mooi. Of ik bang was? Nee, voor agressie ben ik niet bang, denk ik ook niet echt over na, eigenlijk,” lacht ze. “Nee, mijn kracht zit ‘m in het observeren van de cliënt, het aflezen van spanning op iemands gezicht en dat je snel door hebt wat er aan de hand is. Dat je dat benoemt en daar op inspeelt. ‘Joh, ben je geschrokken? Zullen we even gaan fietsen? vroeg ik de jarige. Toen we terugkwamen was de lach weer terug op zijn gezicht. Als je dan later weer harmonieus met elkaar aan de verjaardagstaart zit, dan heb ik een voldaan gevoel.”

Diepgang

Anita: “Wat ik de meerwaarde van mijn werk vind is, als het komt tot gesprekken met diepere inhoud met de bewoners. Met alle respect voor de professionele en liefdevolle manier waarop seculiere zorgverleners hun werk doen, maar zij verstaan onze achtergrond niet. Dus tot een diepgaand gesprek met een bewoner kan het niet komen. Ik vind het mooi om met de bewoners daar wel over te spreken. Hen te wijzen op waar ze met hun moeiten naar toe kunnen en dat er Eén is die ook hun leven ziet. Ja, ik draag er graag aan bij dat deze zorg blijft bestaan.”

Warm bad

“Eerst vond ik het spannend om te gaan werken. Kon ik dit nog wel? Ondanks dat ik er even uit ben geweest, pakte ik het toch weer moeiteloos op. Ik werd met open armen ontvangen. Ze waren zo blij dat de gaten in het rooster opgevuld werden door iemand met ervaring. Ik voelde vertrouwen.”

“Voor invallers is het bij Adullam goed geregeld. Er zijn dagprogramma’s in mappen, op de slaapkamers en badkamers van de bewoners hangen lijstjes met wat er per bewoner nodig is om te doen, het is allemaal heel overzichtelijk. Ik kan zo aan de slag. En er is altijd wel een collega die je kan helpen als het echt niet duidelijk is.” “Digitaal heb ik een interne training gevolgd over alles wat je moet weten over werken binnen Adullam, ook over identiteit. Ter opfrissing. Verder was er niets nodig om aan de slag te kunnen. Ik werk gewoon heerlijk,” zegt Anita.

Samen gewoon leven

“Het Adullam Schutse Begeleidings Model (ASBM) van waaruit we werken, kende ik al, dus daar hoefde ik me niet in te verdiepen. Ik vind het heel mooi hoe cliënten hier het gewone leven mogen ervaren. Het idee van ‘Samen 100’, op respectvolle wijze kijken naar wat iemand kan en dit aanvullen, vind ik een prachtige visie.” “Als je minder feeling hebt met begeleiding en de zorg ligt je meer, dan kan dat ook bij Adullam. Er zijn voldoende afwisselende diensten. Er is voor iedereen wat wils,” besluit Anita.