Jelle (23) uit Urk, met het syndroom van Down en autisme, krijgt bij Adullam de zorg en structuur die hij nodig heeft in een vertrouwde omgeving. Elke ochtend verschijnt er een glimlach als hij de bus naar het werkcentrum van Muiderheim ziet. Daar krijgt hij fijne begeleiding, leert hij uit Gods Woord en voelt zich gezien en gewaardeerd.
Zonder extra financiële steun en vrijwilligers is deze identiteitsgebonden zorg niet vanzelfsprekend. Jelle en anderen zoals hij, zijn afhankelijk van uw hulp om hen deze belangrijke zorg te blijven bieden. We doen daarom een beroep op uw steun.
Leer- en ontspanningsmaterialen
Vernieuwen en uitbreiden methode Bijbels onderwijs
Bijdrage voor een jaar brandstof voor één bus
Iedere gift voor de identiteit wordt gewaardeerd
“Wij zouden Adullam niet graag missen. Onze Jelle is moeilijk leerbaar. Bij Adullam doen ze er echt alles aan om hem iets te leren. En dan is het nu toch zo, dat hij elke maand op zijn manier een psalm leert,” vertellen ouders van der Ploeg uit Urk over hun jongste 23-jarige zoon. Wanneer we op zondagavond zijn psalm zingen bij het orgel, is Jelle soms aangedaan. Dat raakt ons, want hij huilt verder bij geen enkele andere gelegenheid. Dan lijkt het wel of bepaalde woorden voor hem betekenis krijgen. Dat is toch iets wat hij bij Adullam meekrijgt.”
“Wat ze bij Adullam vanuit de identiteit meegeven, sluit aan op de thuissituatie. Bij de dagopening gebruiken ze hun eigen methode voor Bijbels Onderwijs. Jelle kan dan zo genieten van de prachtige Bijbelse platen. Hij kruipt altijd heel dichtbij zodat hij ze goed kan bestuderen. Dat is waardevol,” zegt moeder van der Ploeg.
In huize van der Ploeg draait veel om Jelle. Jelle heeft het syndroom van Down en hij is de jongste van acht kinderen. Dat de inrichting van de huiskamer bijvoorbeeld helemaal afgestemd is op Jelle, daar is de familie inmiddels wel aan gewend. Bloemen legt hij naast de vaas. Op de salontafel mag niks staan. “Zodra onze kleinkinderen gaan lopen, duwt hij ze om. Zij waren immers baby dus zij horen volgens Jelle te liggen,” vertelt moeder en ze vervolgt: “Jelle heeft een laag ontwikkelingsniveau en autisme. Praten kan hij niet. De paar woordjes die hij als peuter leerde, raakte hij weer kwijt. Het was al snel duidelijk in zijn jonge jaren dat hij extra ondersteuning nodig had.”
“De situatie met Jelle is ook, dat hij een beperkte interesse heeft. Spelen deed hij als kind niet, alleen het speelgoed van VTech vond hij leuk. Maar die muziekjes de hele dag! Dat was niet altijd even prettig. Op zekere dag was hij ineens zijn belangstelling daarvoor helemaal kwijt. Vanaf dat moment had Jelle een andere interesse: cd’s met psalmen. Al snel had hij door hoe hij zelf de cd-speler aan kon zetten; sinds die tijd luistert hij dag in dag uit cd’s met psalmen en gezangen. Zijn favoriet: de cd’s ‘Speciaal voor jullie’ van Pieter Heykoop waarop mensen met een beperking zingen bij het orgel. Die vindt hij prachtig.”
Als Jelle vijf jaar is, besluiten zijn vader en moeder om hem naar kinderdagcentrum De Klimop te brengen. Moeder: “Dat het Adullam zou worden, leed voor ons geen twijfel. De identiteit is vertrouwd en de mensen die er werken komen uit onze achterban. We zijn nog steeds blij met onze keus.”
“Ondanks Jelles lage ontwikkelingsniveau, zetten ze zich bij Adullam echt voor 200% in om hem dingen te leren. Ze doen werkelijk álles om iets met hem te bereiken. Logopedie, speltherapie, fysiotherapie, echt ik weet niet wat ze allemaal gedaan hebben. Ze proberen eruit te halen wat erin zit bij een kind. Al zijn het in onze ogen maar heel kleine dingen. De dingen die niet lukken bij hem, zijn zeker niet aan Adullam te wijten.”
“Jelle is op allerlei manieren onderzocht, ook door een autisme-expert. Een heel team was erbij betrokken, hij werd zelfs gefilmd door een medewerker van het Centrum Voor Consultatie en Expertise (CCE). Bij een andere organisatie zou Jelle het niet beter gehad hebben. We zouden ook niet goed weten hoe wij dat zelf hadden moeten doen,” vertelt moeder.
“Omdat Jelle niet kan praten moeten wij altijd maar raden wat hij bedoelt. Maar toch begrijpt hij vaak meer dan we denken. Alleen, zijn interesse is beperkt. Daarom verkijk je je soms op hem. Als Jelle er geen belang bij heeft, waarom zou hij dan iets doen? Bij Adullam vragen ze zich met alles af: wat kunnen we Jelle leren, wat kunnen we hem aanbieden zodat hij toch ontwikkelt? Ze zijn al met kleine stapjes blij. En dus heeft ook Jelle doelen.”
“Een doel is, dat hij tijdens het tafel dekken zijn eigen bord op de stip zet. Dat doet hij. Maar de andere borden verdelen, dat vindt hij dan minder belangrijk en dan haakt hij af. Dat maakt het soms in de thuissituatie ook lastig. Helpen doet hij niet echt. Zijn niveau is te laag om te begrijpen dat helpen fijn is voor de ander.”
“Wat Jelle graag doet is, zware dingen tillen. Komen we thuis met boodschappen of ik heb een wasmand, hij draagt het graag en met één hand natuurlijk. Ondertussen kijkt hij dan naar je met een blik in zijn ogen van: denk nou niet dat ik dat niet kan want ik kan dat heel best.”
“Jelle geeft ons wel liefde. Wanneer hij naar bed gaat, wil hij altijd eerst nog even knuffelen. Het is zijn manier om te zeggen ‘dank je wel voor de dag,” vertelt moeder.
Inmiddels gaat Jelle niet meer naar De Klimop maar naar het werkcentrum van Muiderheim. “Jelle gaat dolgraag naar Adullam. Hij is hier zo op zijn plek. Als ik hem zijn jas en schoenen aan doe ’s morgens, dan gaat hij al bij de deur staan wachten op de bus. Hij vindt de autorit heel leuk, de aandacht die hij op Muiderheim krijgt en het dagprogramma dat ze hebben. Dat is voor hem herkenbaar, het geeft hem houvast. En hij wordt beziggehouden. Eens in de maand gaat Jelle huifbed rijden. Regelmatig gaat hij fietsen met een vaste vrijwilliger.”
“Ze betrekken Jelle overal bij. In Jelles’ groep wassen en snijden ze bijvoorbeeld groenten voor de andere groepen. Dan doet Jelle de broccoli in de pan en hij gaat mee ‘bezorgen’. Jelle draagt de pan natuurlijk. Hij gaat mee afval wegbrengen. Dat gaat allemaal prima. Zijn motoriek is goed, hij beweegt graag,” zegt moeder.
“Als Jelle te druk wordt in zijn hoofd, dan komt hij even tot zichzelf in een aparte ruimte op de groep. Muziek aan, knuffel erbij, een lekkere stoel, dat vindt hij heerlijk. Hij komt er echt tot rust,” vertelt moeder en ze vervolgt nadenkend: “Dus ja, wat kun je een jongvolwassene dan bieden thuis? Ik kan echt merken tijdens de vakantieweken dat hij Adullam mist. Dan verveelt hij zich en is hij onrustig. Daarom zijn we heel blij met Adullam. Adullam is voor ons echt een uitkomst.”
Uw donatie is van cruciaal belang voor Jelle en anderen. Het stelt Adullam in staat om identiteitsgebonden zorg te blijven bieden, inclusief Bijbels onderwijs en begeleiding naar kerkdiensten. Uw steun maakt een wezenlijk verschil in hun leven. Geef om identiteit. |
|
Geef hier om identiteit
We horen graag van u!
