“Dat zij een schoon woon- en werkgebied hebben vind ik het belangrijkste”
Harry Bronkhorst
“Als verpleegkundige vond ik het altijd zo boeiend dat ik contact had met mensen uit alle lagen van de bevolking. Hoe ga je met hen om? Waarom reageren ze op een bepaalde manier? Bij mensen met een beperking is dat ook zo. Je moet ieders gedrag leren lezen en kennen. Dat vind ik een uitdaging. Toen ik kennismaakte met de deelnemers waren ze terughoudend en verlegen. Ik dacht, wat ga ik hieraan doen? Je moet de verbinding zoeken. En dan krijg je een blijde lach, een vriendelijk woord, openheid en spontaniteit. Dat moet groeien en het is gelukt. Dat vind ik zo mooi.
Wat ik allemaal doe? Nou, ik leer hier heel veel van de deelnemers. Cadeaupapier inpakken, pindapoppetjes rijgen, zeepjes maken en onderzetters verven,” lacht ze. “Niet alles ligt me goed hoor. Naaien bijvoorbeeld, daar moet je geduld voor hebben. Dat gaat van stik-stik-stik en dan denk ik: ‘oh, dit is niks voor mij’. Maar dat is het mooie van Veldheim, het gaat om een zinvolle dagbesteding, dat geeft voldoening en zelfwaardering. Winstgevendheid is hier geen doel op zich. Dus dat het naaien wat langzamer gaat, dat telt ook niet. Door mijn betrokkenheid is het fijn om een steentje te mogen bijdragen aan het welbevinden van de cliënten.”
